Zoals sommigen onder jullie weten ga ik sinds enkele maanden een hele moeilijke tijd door, omwille van een zeer onverwachte relatiebreuk. De relatie spande meer dan de helft van mijn leven en er is een trauma van verraad (betrayal trauma) mee gemoeid.
Door dit gebeuren heb ik echter een soort proces mogen ervaren (en dat is natuurlijk nog steeds aan de gang) waarin ik in versneld tempo heb gezien wat de impact van trauma is op het volgen van Strategie en Autoriteit.
Ik beoefen sinds juni 2019 Human Design. Het begon met een foundation reading halverwege juni, maar het duurde nog totdat ik de Living Your Design-cursus voor een tweede keer deed in 2022 vooraleer ik echt in mijn experiment kon zakken en veel beter begon te begrijpen wat Strategie en Autoriteit is en hoe dat gelinkt is aan het geen-keuze principe.
Op 7 oktober 2023 kreeg ik dus een bom op me gedropt.
Mijn leven stond instant op z’n kop.
Ongeveer 1,5 week lang ervoer ik een shock. Mijn lichaam was in shock (freeze response) en dat straalde af op mijn mind die koortsachtig op zoek ging naar manieren om de shock op te vangen en zin te geven aan mijn nieuwe realiteit. Dat laatste is natuurlijk onmogelijk — de mind kan niet omgaan met shock (het lichaam wel, met tijd) — en resulteerde eerder in trauma-respons, overlevings- en copingstrategieën en obsessieve gedachten.
Nu, dit klinkt erg heftig natuurlijk, maar dat is wel wat er van nature gebeurt na trauma: je komt in de hoogste staat van paraatheid te staan en overleving komt instant op de eerste plek.
Na ongeveer 1,5 week begon de shock af te nemen en kreeg ik weer een beetje voeling met mijn lijf. Het leek alsof mijn lijf uit de bevroren toestand kwam. Maar ik herinner me nog weinig van die eerste weken (dat was ook een beschermingsmechanisme).
Van zodra mijn lichaam begon te ontdooien kwam de emotionele golf (ik ben emotioneel gedefinieerd via kanaal 37-40) zeer snel op gang. Ik ervoer de golf als extreem. Van extreme lang-aanhoudende lows (met momenten van pure wanhoop) naar iets “neutraal” wat me deed denken aan de kleur grijs (maar geen helderheid). Pas later kwamen er momenten die ik kon vergelijken met ieniemienie highs (momentopnames van kleine gelukjes, zou je kunnen zeggen).
Dat heeft zeker 2 maanden aangehouden, maar de lows werden minder intens en duurden minder lang en ik kreeg met momenten weer helderheid (de Solar Plexus-nervositeit was met momenten eventjes weg en dan kreeg ik vaak inzichten over het gebeuren, kon ik beter reflecteren).
In de derde maand nam de extremiteit van mijn golf enorm af en kreeg ik ook weer focus. De obsessieve gedachten hielden op en maakten plaats voor hernieuwde focus op mijn eigen leven, mijn herstel en mijn toekomst zonder mijn man (voor de eerste keer sinds ik 21 jaar oud was).
Nu kan ik eerlijk zeggen dat ik met heel veel momenten heel wat moois ervaar, highs die zelfs hoger pieken dan wat ik de voorbije jaren heb ervaren. Ik heb ontdekt dat ik zelfs op mijn 44ste zonder Sacrale definitie (ik heb daar alleen slapende poort 59) toch veel meer veerkracht en vitaliteit heb dan ik dacht. Dat heb ik al niet meer ervaren sinds mijn tienertijd, denk ik.
Dus, het gaat nu goed met mij, al ga ik nog steeds door een rouwproces en trauma-verwerking, staan er nog veel uitdagingen voor de deur en is mijn toekomst nog onzeker (maar dat ben ik al gewend sinds ik meer op Strategie en Autoriteit vertrouw).
Nu, wat betekende dit voor mijn verbinding met Strategie en Autoriteit?
Ik heb kunnen aanschouwen dat ik die verbinding volledig verloor toen het trauma plaatsvond. En dit bleef zeker duren tot de extreme emotionele golf wat ging liggen. Het catapulteerde mij terug naar het begin van mijn experiment (of daarvoor), toen ik nog niet begreep wat Strategie en Autoriteit inhield en ik er niet in slaagde daarop te vertrouwen.
Ik maakte me eerst zorgen, want ik kon echt voelen hoe mijn mind op elk moment, op automatische piloot, reactief reageerde op de extreme emotionele golf. Ik zag hoe mijn mind als een soort trauma-respons onmiddellijk de controle pakte. Ik heb in die eerste maanden heel veel dingen gedaan die sterker dan mijzelf leken, terwijl ik mij vanop een afstand bezig kon zien, maar er was niets wat ik daaraan kon doen. Zo ervoer ik dus “geen keuze” op een totaal andere manier.
Wat deed ik?
Mijn man kreeg een lading aan smeekbedes over zich heen, woede-aanvallen van mij (ik heb vloekwoorden gebruikt die ik in mijn leven nog nooit had uitgesproken 
), ik heb hem tientallen e-mails verstuurd met allerlei theorieën over wat er met hem aan de hand was, ik heb allerlei beslissingen vanuit de mind genomen omdat de obsessieve gedachten gewoon té sterk waren om niet aan toe te geven, en noem maar op.
Het kostte telkens al mijn zelfbeheersing om niet over te gaan tot fysiek geweld (op een bepaald moment heb ik mijn man ook letterlijk gezegd dat ik op dat moment aan het vechten was tegen hem een klap in het gezicht geven — het helpt om het uit te spreken, want daardoor heb ik het niet gedaan); ik worstelde met zelfmoordgedachten en wou mezelf dus pijn doen.
Er was op dat moment totaal geen verbinding met Strategie en Autoriteit. De trauma-respons was té intens. Ik kon niet anders dan mij laten meesleuren en erop vertrouwen dat dit deel was van het proces. Maar ik maakte me wel zorgen, want tegelijkertijd was ik me ervan bewust dat ik mijn Strategie en Autoriteit NIET aan het volgen was. En ik geloof, als ik daarop terugkijk, dat dat enorm heeft geholpen: dat bewustzijn.
Daar draait Human Design voor mij ook om: bewustzijn.
Want in veel situaties heb je totaal geen controle over wat er gebeurt of hoe je daarop reageert. Maar door een getuige te zijn, door jezelf bezig te zien en dus met je bewustzijn aanwezig te zijn in je leven, groeit er iets vanbinnen, waardoor het anders is dan wanneer je dat bewustzijn niet hebt.
Ik geloof stellig dat ik dit trauma allicht niet had overleefd als dit veel eerder in mijn leven was gebeurd, want dan was ik er niet klaar voor geweest. En ik vertrouw daarom nu ook op het leven: dat wat ik voorgeschoteld krijg nooit meer is dan ik als mens aankan. Er is goddelijke timing in het spel. Het is veel groter dan mijn mind ooit kan vatten.
Pas in maand drie is mijn voeling met Strategie en Autoriteit beetje per beetje terug gekeerd. Zo wist ik ook dat mijn trauma-respons aan het afnemen was. Maar ik heb nog steeds momenten waarop ik mezelf bezig zie en wéét dat ik mijn Strategie en Autoriteit niet aan het volgen ben en daarin geen keuze heb. Dat zijn de momenten waarop ik heel veel mildheid voor mezelf moet aanleggen (en daar ben ik vooral dankzij de Gene Keys heel erg in geoefend, gelukkig).
Het bijzondere is ook dat ik mijn hele proces van het leren begrijpen van wat Strategie en Autoriteit inhoudt, wat ik dus heb ervaren vanaf juni 2019 tot het diepere begrip dat in mei 2022 ontstond, dus een proces van 3 jaar, nu versneld heb meegemaakt over een tijdspanne van 3 maanden.
En het is ongelooflijk leerrijk geweest om dat te kunnen aanschouwen. I’m in awe, zoals men in het Engels zegt. Het heeft me ook zo ongelooflijk veel vertrouwen geschonken in het leven zelf, maar het heeft ook een kernstabliteit in mezelf blootgelegd die ik blijkbaar de voorbije jaren wel heel sterk heb kunnen opbouwen, dankzij de Human Design en Gene Keys-beoefening, maar ook door het vele innerlijke werk dat ik daarvoor al had bewerkstelligd en alle tools die ik daarvoor al in mijn toolbox heb kunnen steken. Het kwam allemaal samen op een manier die ik nooit zelf had kunnen bedenken.
De mind is echt niets vergeleken met wat het lichaam en het leven samen doen. Dus mijn mind is nu vol ontzag en heel nieuwsgierig naar het vervolg van mijn reis.
En ik heb ook gezien dat het totaal niet uitmaakt of je Human Design beoefent of een andere esoterische modaliteit of synthese bestudeert of je een aanhanger bent van een of andere religie, of gewoon een verbinding aangaat met het leven zelf: het wijst allemaal naar hetzelfde:
Vertrouw op je innerlijke leiding, die afgestemd is op een kracht groter dan jezelf. En vertrouw erop dat, ondanks dat er heftige dingen kunnen gebeuren in het leven, het deel is van een plan dat de mind heel ver overstijgt.
Ondanks dat dit erg heftig is, ben ik wel blij dat ik ook dit deel van mijn reis met jullie kan delen 
—
Vond je dit waardevol?
0 reacties