“Hoe kan ik praktisch aan de slag met mijn Human Design?”
Misschien wel de meest gestelde vraag van mensen die een reading bij me boeken.
Foute vraag.
Probeer opnieuw.

Mensen vinden al die informatie over hun design en vragen zich af: wat moet ik daar nu mee? Hoe kan ik dit praktisch gaan omzetten? Hoe kan ik dit leven?

En natuurlijk zijn er tig Human Design coaches die op die vraag proberen te antwoorden door allerlei strategieën en tips te gaan aanreiken, programma’s aan te bieden om sneller te deconditioneren of ervoor te zorgen dat je bovenop je deconditionering kan gaan zitten.

Niets zo fijn als het gevoel hebben dat je er bovenop zit, toch? Dat je controle hebt over de reis, het proces? Dat je haarfijn weet hoe je het kan aanpakken?

Maar zo werkt het helemaal niet.

—

Verboden te studeren

Ra zei heel vaak na een lezing: “Vergeet alles wat ik heb gezegd en volg gewoon jouw Strategie en Autoriteit.”
Hij verbood studenten ook om notities te nemen. En hij zei dat voor een reden.

Velen van ons proberen namelijk een “goede student” te zijn door wat we hebben geleerd over Human Design in de praktijk om te zetten. We hebben het idee dat we het systeem moeten “studeren” zodat we er iets “praktisch” mee kunnen aanvangen. En daarmee worden we eigenlijk de slechtste leerling van de klas.

Er is niet zoiets als kiezen om je design te leven, of te proberen je design te leven, of proberen iets praktisch met je design te doen. Je kan je suf studeren, maar het maakt niet echt iets uit voor je deconditioneringsproces. Voor de meeste mensen is het tijd- en energieverspilling. Tenzij je professioneel met Human Design wil gaan werken, ja, dan is het belangrijk dat je het systeem door en door kent natuurlijk.

Het is een welkome afleiding voor de geest. Zo denkt het het systeem naar zijn hand te kunnen zetten. Maar de geest kan nooit een autoriteit zijn op die manier. Het heeft het immers niet voor het zeggen. Je kan dus niet beslissen: “en nu ga ik proberen zo goed mogelijk mijn design te leven,” of “en dit ga ik vanaf nu in de praktijk proberen omzetten,” of wat het ook is dat je hebt beslist.

—

Bewustzijnproces

“You can’t mentally fulfill your potential on this plane. You’re not going to do that; you’re not going to fix your life. Your mind is your problem. How is it going to be your solution? It’s not suddenly going to be your solution. It doesn’t work that way. It’s why we have Strategy and Authority.”

— Ra Uru Hu

De enige ingang tot het leven van je design is het volgen van je Strategie en het eren van je Autoriteit. Eigenlijk zit het hele systeem samengevat in dat fundament. Maar voor de geest klinkt dat te simpel. En simpel kan niet waar zijn, denkt het dan.

Bovendien is het volgen van je Strategie en het eren van je Autoriteit niet een proces waar de geest controle over heeft. Het is een bewustwordingsproces.

Bewustzijn is niet iets wat de geest controleert of stuurt. Je wordt je niet van iets bewust omdat de geest daarvoor kiest. Het gebeurt gewoon. Je hoort iets, je leest iets, je ziet iets, of er komt een gedachte in je op… en opeens is er dat bewustzijn. Even later ga je alweer helemaal op in het leven zonder bewustzijn.

De geest is ontzettend hardnekkig in zijn conditionering om de controle te pakken.

Laat het los. Vergeet het. Geen notities nodig. Je hoeft er niet op te blokken of te studeren om te deconditioneren. Het enige wat nodig is, is het te laten bezinken. Neem het in je op, maar pak het niet vast met je geest.

—

Op mijn knieën

Ik zit 3,5 jaar in mijn experiment en hoe meer ik Human Design vastpakte en probeerde het “in de praktijk om te zetten,” hoe belachelijker het werd. Als dat jou een paar keer overkomt heb je natuurlijk een keuze: of je wordt bitter (of gefrustreerd, of boos, of teleurgesteld, afhankelijk van wat je Type is), of je lacht eens goed met jezelf.

In de eerste jaren van mijn experiment vond ik het niet echt om mee te lachen. Ik nam mezelf en het proces heel erg serieus, maar tegelijkertijd moest ik beseffen dat de geest het echt niet weet. Maar het doet wel alsof het het weet. Hilarisch! Wat een arrogantie!

Het proces dwong me dus steeds opnieuw op mijn knieën. Ik kreeg steeds maar weer lesjes in nederigheid voorgeschoteld. Hoe meer mijn geest dacht controle te hebben, hoe intenser ik “the shattering” beleefde. “The shattering” is een term uit Human Design die verwijst naar de vele ego-sterfmomenten die we beleven. En ik heb meermaals een intense ego-dood meegemaakt, vooral in die eerste jaren.

Nu zou ik nergens anders willen zijn dan op mijn knieën. Want als ik dan op mijn gezicht ga, is het een pak minder pijnlijk, haha. Uiteindelijk begon mijn geest steeds meer te zwichten voor het onderliggende proces, al gebeurt het nog wel dat ik weer even in die valkuil trap. Het is een dans van vergeten en terug herinneren, van van de hoge toren blazen en dan weer op mijn knieën worden gedwongen.

—

Praktische post-its

Eigenlijk valt er niet veel te doen met Human Design.
Je leest erover, je leert erover, maar als het gaat om het “praktisch” aan te pakken, dan zit er maar één ding op: experimenteer met je Strategie. Alleen dat al kan een wereld van verschil maken. Telkens wanneer je eraan denkt, experimenteer dan met je Strategie.

Wacht op die uitnodiging. (Projectors)
Wacht om te antwoorden. (Generators)
Informeer voor je impacteert. (Manifestors)
Wacht minstens een hele maancyclus. (Reflectors)

Schrijf het op een post-it en plak het ergens waar je het regelmatig ziet. Zo kan je je geest wel aan het werk zetten om zich zoveel mogelijk te herinneren aan het belang van die Strategie. En je kan hetzelfde doen voor je Autoriteit.

—

Bang van de eenvoud

Ik sluit af met nog een quote van Ra:

“I don’t care if there are people that study Human Design; it’s not what Human Design is here for. It’s not here for study. The only people that legitimately study Human Design are those who want to be professionals who need the tools and the knowledge. Human Design is a gateway to mechanical correctness. It’s just a technique.

Give me a Generator that’s open to it, and I’ll say: follow your Strategy and Authority; respond. They don’t need to study to fulfill that; nobody does. Everybody’s Strategy and Authority are fundamentally simple. But human beings are terrified of the simple, they don’t trust it, but that’s what it is. It’s deeply simple. It’s a mechanism.”

Ik ben zo’n professional die Human Design studeert, maar enkel om anderen beter te kunnen gidsen, gezien ik als Projector hier ben om meester te worden over systemen. Zo zijn er heel veel mensen die Human Design studeren en integreren in hun werk, in hun rol, wat ze hier komen te doen.

Opnieuw: geen keuze

Dat “studeren” is dan ook geen keuze.
Het is wat er gebeurt.
Ik merk op dat ik steeds weer terugkom bij Human Design en steeds opnieuw de verdieping ga opzoeken. Ik moet er duidelijk iets mee. Als gids. Als Projector.

Geen eigen keuze dus, maar waar ik van nature naartoe word geleid, of mijn geest dat nu wil of niet, of mijn geest dat nu prettig vindt of niet. En ik merk dat ik er wel veel plezier aan beleef. Als Projector en 1-lijn ben ik uitermate geschikt om die systemen tot op de bodem uit te spitten en te begrijpen.

Maar dat wil niet zeggen dat iedereen dat hoeft te doen.
De meeste mensen doen dat dus beter niet. En al zeker niet als het leven hen niet van nature daar naartoe leidt. Het is geen kwestie van het te willen of het te manifesteren. Je Strategie en Autoriteit leiden jou ernaar toe, of niet. Wat je denkt te willen is meestal niet wat je écht wil.

Sterker nog, van zodra die vraag in je opkomt “hoe kan ik Human Design praktisch aanpakken,” merk dan de rode vlag op. Wat wil je hiermee bereiken? Wat wil je geest dat je doet? En waarom?

En breng jezelf dan terug naar het proces. En het vertrouwen op het proces. Terug naar simpelweg je Strategie volgen en je Autoriteit eren. En kijk dan wat er gebeurt…

—

Vond je dit waardevol?

---

---