Op 15 juni start ik mijn 7de jaar met Human Design. Dat is dan zogezegd het laatste jaar in die eerste 7-jarige cyclus. Vandaag ben ik dus de laatste maand van dat zesde jaar gestart.

Ik moet zeggen, als ik terugkijk op de afgelopen 6 jaar, dan herken ik mezelf en mijn leven niet meer. Ik ben door menige ego-shattering en -dood gegaan. Alles wat me voordien zo vertrouwd was, is weg gevallen. En toch is de zelfherkenning groter dan ooit — maar dan anders.

Komt dat door Human Design?
Ja en nee.

Ja, omdat Human Design deel was van mijn zelfreflectie en oefening om delen van mezelf aan te durven kijken die ik voorheen negeerde of wegduwde.

Nee, omdat ik dit ook zonder Human Design had gedaan. Er zijn tig manieren om dit werk met mezelf aan te gaan. Ik deed de oefening jaren voor ik Human Design tegenkwam.

Terugblikkend op die 6 jaar experiment zijn er 10 “waarheden” die ik meeneem naar mijn laatste jaar in deze cyclus. Ik noem het “waarheden”, maar het zijn simpelweg inzichten en wegwijzers die diep resoneren met waar ik nu sta. Ze zijn geenszins statisch of definitief. Deze waarheden groeiden uit mijn experiment en groeien steeds met me mee.

1. Je bent niet je grafiek

De grafiek is een tijdelijke configuratie, een soort lens, een baseline, een startpositie. Ik deelde dit reeds uitgebreid in een van mijn recente podcast-afleveringen.

De grafiek toont een soort potentie die inherent in je aanwezig is. Maar ze toont niet jouw essentie. Wie je bent is ruimer dan elk systeem kan vatten.

Daarom is de grafiek geen weergave van wie je bent, maar een soort ankerpunt die jou belangrijke levensthema’s en -lessen laat zien, opdat je je de heelheid van wie je bent terug kan herinneren en omarmen.

2. De grafiek werkt alleen als je erdoorheen kijkt, niet als je erin vastloopt

Wanneer je het Human Design Systeem en wat jouw grafiek laat zien gebruikt als identiteit, dan wordt het een kooi, een mentale gevangenis. Ook hier deelde ik reeds over in een recente podcast-aflevering.

Van zodra je je identificeert met een element uit je grafiek, zet je jezelf mentaal vast. Dan zoekt de mind bewijs voor dit gegeven en sluit je onbewust een heleboel mogelijkheden uit. Ik noem dat het experiment met een valse start.

Wanneer je de grafiek echter gebruikt als spiegel, dan opent het richting. Dan wordt je vanzelf in beweging gebracht. Dan wordt jouw bewustzijn uitgedaagd. Dan ga je een bijzondere dans aan met jezelf en het leven.

3. Human Design toont je conditionering, maar kan zelf ook een bron van nieuwe conditionering worden

Elk systeem dat zegt wie je bent, draagt het risico dat je het gaat geloven. Daarom is inquiry (onderzoek) zo essentieel, in mijn ervaring. Dit systeem zou veel meer over vragen stellen moeten gaan, dan over antwoorden vinden.

Byron Katie, de bedenker van The Work, daagt uit om bij elke stelling die je aanneemt, steeds de vraag te stellen: Is dat waar? Kan je zeker weten dat dit waar is?
En dan vervolgens: Keer het om. Kan de omkering waar zijn?

Ik heb jarenlang Byrons werk bestudeerd en onlangs kwam het ook weer aan bod in de opleiding Mindfulness-based Cognitieve Therapie die ik aan het afronden ben. Aandachtsgericht leven vraagt net dat we loskomen van statements die ons definiëren en we vertrouwd raken met het niet-weten en de veranderlijkheid van het leven, maar ook met de beweeglijkheid van ons eigen wezen.

Inquiry is een techniek uit Richard Rudds Kunst van het Contempleren en is een van de vier pijlers van de Gene Keys-aanpak, zoals ik al eerder heb gedeeld. Doorheen (zelf-)onderzoek leer je waar je geconditioneerd bent en of die conditionering bekrachtigend is, of niet. Werkelijkheid begint waar je durft te bevragen wat je over jezelf bent gaan aannemen.

4. De waarheid zit niet in een element van je grafiek, maar in de paradox

Elke grafiek bevat interne spanning: tussen hoofd en lichaam, tussen grafiek en ervaring, tussen polariteiten van poorten, genetische continuïteit en discontinuïteit, tussen vrije wil en keuzeloosheid.

Het leven zit vol paradoxen. En dus jij ook. Van zodra je een mogelijkheid voor waar aanneemt, wordt de tegenovergestelde kracht minstens zo waar.
In dat spanningsveld van dualiteit leeft jouw ontwaken, niet in het label dat je jezelf of de ander, of de werkelijkheid, geeft.

5. Timing is geen strategie, maar een dans met het leven

Wachten. Het is een bijzonder element uit elke grafiek, zelfs voor Manifestors.
Timing is een kunst en een lastig evenwicht in deze huidige tijdsgeest, maar o zo essentieel. Een levendig zijn met wat is, zonder sturen, duwen, trekken of forceren. Het komt in diens eigen tijd.

Het leven zit vol cycli. Cycli nodigen uit tot afstemming op natuurlijke ritmes — niet als voorspelling, maar als uitnodiging tot volwassenwording. Elke cyclus heeft een begin, een midden en een einde. Elke cyclus gaat door een proces van maturatie. Zo ook wij, als deel van het leven.

6. Autoriteit is geen antwoord, maar een leerschool in luisteren

Jouw innerlijke Autoriteit is geen centrum, geen knop die je indruk om “juiste beslissingen” te nemen. Het is een steeds verfijndere afstemming op waarheid in beweging.

Alhoewel innerlijke Autoriteit als centrum een ingang kan zijn tot het ontdekken van je ware Autoriteit, blijft het beperkt. Je hele wezen spreekt tot je. Beslissingen worden genomen vanuit het verleden, het programma van je cellen, nog voor je mind zich bewust is. Door de oefening in bewustwording, in aandachtsgericht leven, zet je de toon voor nieuwe beslissingen in de toekomst.

Gewaarzijn is de sleutel. In jouw gewaarzijn, of ontwaakt bewustzijn, vindt transformatie van nature plaats, waardoor toekomstige beslissingen anders zullen zijn.

7. De derde kracht is waar werkelijke transformatie plaatsvindt

Tussen ja en nee, weten en niet-weten, willen en niet-willen, etc. — daar leeft de verzoening die leidt tot echte integratie. Niet als oplossing, maar als overgave.

De derde kracht is de kracht waar we vaak aan voorbij gaan, omdat we ons mentaal verliezen in de dualiteit, ons met een mogelijkheid vereenzelvigen, in het kiezen van een kant, in het navigeren van “goed” en “fout.”

Maar het is zoals Rumi zei: “Out beyond ideas of wrongdoing and rightdoing,
There is a field. I’ll meet you there.” Een open veld van onbeperkte mogelijkheden waar transformatie zich aandient, los van dualistisch denken.

8. Human Design is een uitnodiging, geen opdracht

Niemand hoeft “volgens design” te leven. Het systeem is geen heilige wet, maar een kaart die je mag gebruiken zolang het je ondersteunt in bewustzijn en waarheid.

Of beter: je leeft je design al. De grafiek laat slechts de ankerpunten zien. Al de rest zijn laagjes er bovenop. Conditionering, aannames, identificeringen. Wat jouw veld binnenkomt en buitengaat. De ervaring van het leven zelf.

Je kan onmogelijk niet je design leven. Je kan wel van alles adopteren als steeds zwaarder wordende bagage die je meesleurt. Dat is geen fout, maar een uitnodiging tot zien, tot aandachtig zijn, tot integratie.

Het leven is een integratieproces, het loslaten van identificatie en het integreren van datgene wat we in onszelf nog niet hebben aangekeken, geaccepteerd en omarmd. We zijn een open veld waarbinnen bewustzijn zichzelf uitdrukt. Die uitdrukking is geen etiket of definitie, maar een tijdelijke ervaring op een breed spectrum aan mogelijkheden, van schaduw tot ultieme zelfrealisatie.

9. Contemplatie is de brug naar waarheid

Het gaat niet over begrijpen of weten, maar over ervaren. Contemplatie is het toestaan van het mysterie. Een pauze. Een ruimte waarin alles mag bewegen en niets opgelost hoeft te worden.

Wie werkelijk met Human Design wil werken, moet bereid zijn om te vertragen, te voelen, te blijven in het niet-weten, want daar leeft transformatie. Daar leeft becoming. Het worden wie we al zijn. De herinnering aan de waarheid van wie we zijn.

Het is nooit weg geweest. Het is alleen vergeten.

10. De ervaring gaat vooraf aan het weten

Taal komt pas achteraf.
Wie Human Design benadert als conceptueel model, mist het lichaam.
Wie blijft in kennis, mist de waarheid die slechts voelbaar is.
Alleen door te leven in het veld van ervaring ontstaat echte integratie.

Als er iets is als “ons design leven,” dan is die te vinden in het veld van ervaring, waar het leven zich afspeelt, niet in kennis of weten. Er is een innerlijk weten dat woorden en taal overstijgt, dat niet in kennis kan worden gevat. Dat is waar integratie plaatsvindt, waar de herinnering aan heelheid, aan waarheid en werkelijkheid, weten wordt.

—

Deze lijst is verre van compleet.
Hoe dieper ik duik, hoe minder woorden ik heb.
Hoe dieper ik duik en woorden probeer te geven aan die ervaring, aan dat innerlijk weten, hoe meer mensen ik verlies. Dan wordt het oninteressant of saai of onbegrijpelijk of onbruikbaar. Dan is het niet praktisch genoeg of niet informatief genoeg. Dan breng ik geen antwoorden, maar alleen vragen.

Ik heb er vrede mee.
Steeds minder in mij wil nog overtuigen of antwoorden bieden.
Steeds meer in mij wil simpelweg zijn en de ander daar ont-moeten.